വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ്‌...
ബാംഗ്ലൂരില്‍ നിന്നു പുറപ്പെട്ട്‌ തെക്കോട്ട്‌ സര്‍വീസ്‌ നടത്തുന്ന ഐലന്റ്‌ എക്സ്പ്രസ്‌ ഓടിക്കിതച്ചു. ഡ്രൈവര്‍ (വി കെ എന്‍-ന്റെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ ഡ്രൈവന്‍) ആകാംക്ഷയോടെ മുന്നോട്ട്‌ നോക്കിയിരുന്നു. ഇന്നും ലേറ്റായി എന്നു കരുതി വണ്ടിയെ പറപറത്താന്‍ നിശ്ചയിച്ചു.
അപ്പോള്‍ ദൂരത്തു കണ്ടു.... ഒരു ജനക്കൂട്ടം... അയ്യോ.. അവര്‍ റെയില്‍ ഉപരോധിച്ചിരിക്കുന്നു... ബ്രേക്ക്‌ എവിടെ?
മനസ്സില്ലാമനസ്സോടെ മുരണ്ടു നിരങ്ങി വന്നു നിന്ന വണ്ടിയെ ജനക്കൂട്ടം വളഞ്ഞു. പലരുടേയും കയ്യില്‍ മുട്ടന്‍ വടി. ഒരുത്തന്റെ കയ്യില്‍ കത്തിക്കാത്ത ഒരു പന്തം. എന്തിനുള്ള പുറപ്പാടാണ്‌ ദൈവമേ... രക്ഷിക്കണേ... മൈ ഗോഡ്‌...
കൂട്ടത്തില്‍ നേതാവ്‌ എന്നു തോന്നിച്ച ഒരുത്തന്‍ മുന്നോട്ട്‌ നീങ്ങി നിന്നു.
"താഴെ ഇറങ്ങു.."
ഡ്രൈവര്‍ വിറച്ചു. നിയമപരമായി എഞ്ചിന്‍ ഡ്രൈവര്‍ ഡ്യൂട്ടിയിലുള്ളപ്പോള്‍ പുറത്തിറങ്ങരുത്‌. പക്ഷെ അതു പറഞ്ഞാല്‍ ഈ വെളിച്ചപ്പാടിന്റെ സന്തതികള്‍ക്കു മനസ്സിലാവുമൊ?
"താഴെ ഇറങ്ങു.."വീണ്ടും ആജ്ഞ. ഇനി മിണ്ടാതിരുന്നതുകൊണ്ട്‌ പ്രയോജനമില്ല.
"ക്ഷമിക്കണം.. പുറത്തിറങ്ങാന്‍ വയ്യ"
"പേടിക്കണ്ട... ധൈര്യമായി പുറത്തിറങ്ങിക്കോളു.."
ഡ്രൈവര്‍ ദയനീയമായി ജനക്കൂട്ടത്തെ ഒന്നു കൂടി നോക്കി. എല്ലാവരുടേയും കണ്ണുകളില്‍ ഒരു തരം നിര്‍വൃതി. എന്തോ നേടിയെടുത്ത പോലെ. പേടി വര്‍ദ്ധിക്കുന്നു. എന്തു വന്നാലും ശരി, പുറത്തിറങ്ങുന്ന പ്രശ്നമില്ല.
അപ്പോഴാണ്‌ ശ്രദ്ധിച്ചത്‌... നില്‍ക്കുന്നത്‌ ഒരു സ്റ്റേഷനിലാണ്‌. അതാ... സ്റ്റേഷന്‍ മാസ്റ്റര്‍.. നിര്‍വികാരമൂര്‍ത്തീഭാവമായി നിലകൊള്ളുന്നു.. കയ്യില്‍ ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ച ചുമപ്പു, പച്ച കൊടികള്‍...
"നിങ്ങള്‍ താഴെ ഇറങ്ങിയില്ലെങ്കില്‍ ഞങ്ങള്‍ എഞ്ചിനിലേക്കു കയറി വരാം... വേണോ?"
ആ "വേണോ?"ക്കു ഒരു ഭീഷണിയുടെ സ്വരമില്ല? ഒരു അഭിപ്രായം ചോദിക്കുന്ന പോലെ.. നാടോടികാറ്റില്‍ പവനാഴി വിജയനും ദാസനും 'എങ്ങിനെ മരിക്കണം' എന്നു തീരുമാനിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം കൊടുത്ത പോലെ..
"ഇറങ്ങാന്‍ ഭാവല്യ... ല്ലെ? ന്നാല്‍ അങ്ങോട്ട്‌ വരാം...ന്തെ?"
കൂട്ടത്തിലെ നേതാവ്‌ എഞ്ചിനില്‍ വലിഞ്ഞു കയറി. കൂടെ വേറെയും ഒരുത്തന്‍. അവനെ നേതാവ്‌ വിലക്കി. "താഴെ നിന്നോ.. ഇതു ഞാന്‍ ഒറ്റക്ക്‌ കൈകാര്യം ചെയ്തോളാം.. നീ പോയി തീ കത്തിക്കാനുള്ള ഏര്‍പ്പാട്‌ നോക്ക്‌.."
(മൈ ഗോഡ്‌...)
നേതാവ്‌ ഏന്തി വലിഞ്ഞു കയറി. കണ്ട്‌ നിന്ന ജനം വന്‍ കയ്യടി. "സംഘടനം ത്യാഗരാജന്‍" എന്ന്‌ തീയെറ്ററില്‍ എഴുതിക്കാണിക്കുമ്പോള്‍ കേള്‍ക്കാറുള്ള അതേ ബീറ്റ്‌..
ഇനിയെന്ത്‌.. എന്നു ശങ്കിച്ചുനിന്ന ഡ്രൈവറുടെ കഴുത്തില്‍ ആദ്യം വീണത്‌ പൂമാലയായിരുന്നു. തുടര്‍ന്ന്‌ ഭയങ്കര കരഘോഷം. "വെക്കടാ വെടി!" എന്നുള്ള നേതൃനിര്‍ദ്ദേശം കിട്ടേണ്ട നിമിഷം, 10000ത്തിന്റെ മാലപ്പടക്കം പൊട്ടി. ജനം മുഴുവന്‍ ഡാന്‍സ്‌ കളിക്കുന്നു. വേറെ ഒരുത്തന്‍ അവിടെയുള്ളവര്‍ക്കൊക്കെ മധുരപലഹാരം വിതരണം ചെയ്യുന്നു. സ്റ്റേഷന്‍ മാഷക്കും കിട്ടി.
ആക്ച്വലി എന്താ സംഭവിക്കണേ? ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ലല്ലോ...
പെട്ടന്നാണ്‌ ജനം വീണ്ടും ഡ്രൈവറുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞത്‌.. ഡ്രൈവര്‍ക്ക്‌ മധുരം നല്‍കുമ്പോള്‍ നേതാവ്‌ പറഞ്ഞു കൊടുത്തു..
"അതേയ്‌.. പേടിക്കണ്ട... ഇതൊരു ചെറിയ ആഘോഷമാ.. ഇന്നു മുതല്‍ മദിരാശിയില്‍ നിന്നുള്ള വണ്ടിക്ക്‌ ഈ സ്റ്റേഷനില്‍ സ്റ്റോപ്‌ അനുവദിച്ചിരുന്നു. ആദ്യമായി ഒരു എക്സ്പ്രസ്സ്‌ വണ്ടി ഈ സ്റ്റേഷനില്‍ നിര്‍ത്തുന്നത്‌ ആഘോഷിക്കാനാ ഞങ്ങള്‍ എല്ലാവരും ഉറക്കം പകുതിയാക്കി ഇവിടെ കൂടിയത്‌. പക്ഷെ എന്ത്‌ പറയാനാ? ആ പഹയന്‍ ഡ്രൈവര്‍.. മദിരാശി വണ്ടിയുടെ.. മറന്നു എന്നു തോന്നുന്നു. ഏതായാലും വണ്ടി നിര്‍ത്താതെ പോയി. ഇവിടെ നിന്ന്‌ കേറാന്‍ കുറേ ആളുകള്‍ ടിക്കറ്റും എടുത്തു നില്‍പ്പുണ്ടായിരുന്നു.. അവരും ഇളിഭ്യരായി.. ചുരുക്കത്തില്‍, ഞങ്ങളെ വെല്ലുവിളിച്ച്‌ കടന്നുപോയ ആ എക്സ്പ്രസ്സ്‌ വണ്ടിക്കു പകരം, അടുത്ത്‌ വന്ന എക്സ്പ്രസ്സ്‌ വണ്ടി ഞങ്ങള്‍ നിര്‍ത്തി എന്നു മാത്രം.. രുകാവട്ട്‌ കേ ലിയെ ഖേദ്‌ ഹെ.."
ആശ്വാസത്തോടെ വണ്ടി വീണ്ടും എടുക്കാന്‍ തുനിഞ്ഞ ഡ്രൈവരുടെ നേരെ ഒരു പാര്‍സല്‍ നീണ്ടു.. "സാര്‍, ഇതു താങ്കളുടെ ഫാമിലിക്ക്‌...സ്വീറ്റ്സ്‌ ആണ്‌.. ഞങ്ങള്‍ നാട്ടുകാരുടെ സ്നേഹത്തിന്റെ ഭാഷയില്‍... മുഷിഞ്ഞില്ലല്ലൊ... ഹാപ്പിയല്ലേ? നാളേയും വരണേ...."
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Ugran!
Iniyum poratte!!
Harimama
Gambhiram!!!! ammamma and amma
വി കെ എന്‍-ന്റെ ഭാഷയില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ ഡ്രൈവന്‍
Driver bahuvachanamaayathinaal Drivan alle?
രാമൻജി, തെറ്റു് പറ്റിയിട്ടില്ലല്ലോ? ഡ്രൈവൻ എന്നുള്ളത്‌ വി കെ എൻ പറഞ്ഞു എന്നത്‌ ശരിയാ. പക്ഷെ ഞാൻ അത്‌ അധികം പ്രയോഗിക്കാൻ മുതിർന്നില്ല എന്ന്‌ മാത്രം.
Nalla bhashayannu..... Nannayi aswadikkan patti...
Varaanulladu Vazhiyil Thangilla ennalla lle.. Varaanulladu Vazhiyil Thangipikkum..
Post a Comment